Czas i okoliczności, w jakich się znaleźliśmy, są niecodzienne. W nowej rzeczywistości musieliśmy się szybko odnaleźć. W tej trudnej, nieoczekiwanej sytuacji radzimy sobie dobrze.
Nie byłoby zdalnej edukacji, rozwiązywania zadań problemowych i mini projektów edukacyjnych, a także interakcji z klasą, które pozwalają na bycie wspólnotą klasową, gdyby nie Internet. Już od pierwszego dnia wiosny klasa 7c codziennie spotyka się online na serwerze Discord i kontaktuje przez social media. Zadania i projekty są alternatywą dla trudnych lekcji online i żmudnego „przerabiania podręcznika” pod okiem rodzica lub samodzielnie. Powiązane z celami kształcenia ogólnego zadania i projekty mogą rozwijać kompetencje i zainteresowania uczniów, jednocześnie przybliżając im to, co dzieje się teraz wokół nas, zachęcając do nauki z dala od komputera, ale w interakcji z innymi, budując jednocześnie samodzielność. Podtrzymujemy więc stały kontakt i relacje, staramy się rozwijać nasze zainteresowania, kompetencje. Wymieniamy się ciekawymi spostrzeżeniami, przekazujemy sobie różne informacje na interesujące nas tematy. Spotkania online z wychowawcą i pedagogiem wspomagającym to skuteczny sposób, by w odmienny, ale ciekawy sposób, uczestniczyć w życiu klasy, integrować się i wzajemnie wspierać w mierzeniu się z pojawiającymi się trudnościami czy emocjami.
Nie możemy wychodzić z domu, ale przez nasze lśniące, czyściutkie okna możemy obserwować oznaki wiosny, która już do nas w pełni dotarła. Zazieleniły się trawy i drzewa mają już duże pąki, a niektóre z nich wypuszczają listki, kwitną bratki i inne kwiatki...
Klasa 7c wraz ze swoim wychowawcą p. Ewą Dziurą i nauczycielem wspomagającym p. Lidią Sobieraj postanowiła na zdjęciach uwiecznić te piękne obrazy natury widoczne z okien naszych domostw położonych w różnych częściach miasta.
Zachęcamy Was, abyście wstali od komputera i zobaczyli, jak przyroda „budzi się do życia”. Naprawdę warto. Soczysta zieleń, kolorowe kwiaty sprawiają, iż robi się nam lżej na sercu, weselej.
Lidia Sobieraj
„Chmury zakrywają szczyty tylko dla tych, którzy są na dole."
Ach... Szumiący w oddali wiatr,
gdzie słychać echo w lesie.
Ach... Cudowne miejsce,
gdzie niebo kłania się ziemi,
a ziemia kłania się niebu.
Pszczoła miodna - robotnica, która pobiera nektar i zapyla roślinkę zwaną szafirkiem.
Kojący widok dla mych oczu i myśli. Tak ważny w dzisiejszych czasach.
Zdjęcie przedstawia kwiaty śliwy o brzasku.
a) ,,Jest niewielu, którzy z księgi przyrody czytają i biorą dla siebie pokarm żywota.''
Władysław Stanisław Reymont „Komediantka''
b) ,,Natura uspokaja, pozwala przemyśleć, na czym tak naprawdę polega życie."
Signe Johansen Hygge „Na szczęście"
„Lecz choćby oczy jej były na niebie, a owe gwiazdy w oprawie jej oczu, blask jej oblicza zawstydziłby gwiazdy." - William Shakespeare „Romeo i Julia"
„Ten, kto skacze do nieba, może upaść, to prawda. Ale może też poszybować w górę."
Widok z okna na Pałac Kultury.
Kwiat przedstawiony na zdjęciu jest majestatycznym dzieckiem natury. Jego płatki są w środku ciemnobrązowe niczym kora drzewa, zaś od zewnętrznej strony jasnożółte jak słońce. Taka kolorystyka nadaje kontrastu roślinie, jednocześnie sprawiając, iż budzi ona podziw. Listki oraz łodyga mają jasnozieloną barwę. Jasne, pogodne kolory powodują, że na kwiat ten patrzy się z uśmiechem. Symbolizuje on pierwsze oznaki wiosny. Spogląda na przechodniów szczęśliwym wzrokiem, tym samym mówiąc, że nowa pora roku zbliża się wielkimi krokami... Doceńmy to, co jest wokół nas!
„Każdy kwiat kwitnie we własnym czasie.” – Ken Petti
„Tylko krople deszczu przypominają mi, że chmury mają bijące serca. Że ja także je mam." Tahereh Mafi „Dotyk Julii”
..
Jeszcze będzie pięknie, jeszcze będzie normalnie - to drzewko rozkwitnie, a my będziemy żyć!