Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie.
Zachowujemy się wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni.
Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy.
Éric-Emmanuel Schmitt, Oskar i pani Róża
Poniedziałek, pierwszy dzień tygodnia, dostarczył nam wielu wrażeń, jak również przemyśleń nad wartością życia oraz poziomem własnej świadomości w obliczu wyzwań, jakie stawia przed nami codzienność. Wszystko to wydarzyło się dzięki spektaklowi teatralnemu „Oskar i Pani Róża", na którym byliśmy całą klasą (VII b) w teatrze Kamienica razem z naszymi opiekunami: Panią Ewą Dziurą i Panią Moniką Nałęcz.
„Oskar i Pani Róża” to wzruszająca opowieść o dziesięcioletnim chłopcu, Oskarze, który zmaga się z nieuleczalną chorobą. Przebywa w szpitalu, gdzie jego jedyną pociechą w ostatnich dniach jego życia są odwiedziny wolontariuszki, nazywanej przez chłopca ciocią Różą. Główny bohater ma niełatwą sytuację. Mimo bardzo młodego wieku zdaje sobie sprawę z powagi choroby i perspektywy końca życia. Brak wsparcia ze strony rodziców, którzy nie radzą sobie ze świadomością choroby chłopca, powoduje dodatkowe emocje. Oskar ciągle walczy z własnymi przemyśleniami i sytuacją, która go przerasta. Na szczęście z ulgą w cierpieniu przychodzi Pani Róża, która nie tylko pomaga Oskarowi zrozumieć własne emocje, ale i zachowanie oraz emocje rodziców. Chłopiec mimo wieku zyskuje ogromną dojrzałość. Pani Róża uczy Oskara, że każdy dzień można przeżywać jakby trwał kilka lat, co daje chłopcu poczucie, że przeżył pełne, długie życie, mimo iż rzeczywistość wygląda zupełnie inaczej. Sztuka porusza w bardzo otwarty sposób temat śmierci oraz nadziei, której nie warto tracić nawet w obliczu końca życia. Spektakl pokazuje również, jak ważna jest przyjaźń, co najlepiej odzwierciedla postać Pani Róży, dzięki której chłopiec uczy się akceptować swoją sytuację. Pani Róża, zachęca chłopca do pisania listów do Boga, które pomagają Oskarowi zrozumieć i zaakceptować swoje uczucia. Niełatwa w zrozumieniu, lecz przyjemna w odbiorze sztuka „Oskar i Pani Róża” wlewa w nas wiele emocji i zmusza do refleksji. Gdy opowiedziałam o niej mamie, przytoczyła mi cytat Steva Jobsa „Nie warto tracić czasu na rzeczy, które nie mają dla nas wartości”. Słowa te zapadły mi głęboko w pamięć, gdyż tak często przywiązujemy się do spraw i problemów mało istotnych.
Jedną z wielu moich refleksji jest myśl, że odbiorcami spektaklu powinna być nie tyle młodzież, co dorośli, którzy dzięki sztuce mają szansę zrozumieć, jak ważna jest ich obecność w życiu DZIECI…
Alicja Jaworska, kl. VII b
Wycieczka do Teatru Kamienica na sztukę „Oskar i Pani Róża”
